رد پای ERP در سازمانها را دنبال کنیم

سیستم های ERP یا برنامه ریزی منابع سازمان سیستم های جامعی هستند که کل سازمان را در بر می گیرند. سوالات زیادی در رابطه با سازمانهای سنتی و عملکرد آنها وجود دارد که ERP به آنها پاسخ می دهد. به عنوان مثال: چرا بخش های مختلف سازمان مانند برنامه تولید و منابع انسانی و تحقیق و توسعه و… مانند جزیره های جدا از هم عمل می کنند؟ چرا سرعت تصمیم گیری در سازمانها بسیار پایین است؟ چرا هزینه های ستادی در مقابل هزینه های صف بسیار بالاست؟ چرا اطلاعات بخش های مختلف سازمان با هم همخوانی ندارند؟ و …
یک سیستم ERP برای سازمان یک پایگاه داده مشترکی می سازد که کل بخش های سازمان باید از آن پایگاه داده استفاده کنند ؛ این کار فوایدی دارد که یکی جلوگیری از ورود چندباره داده هاست؛ برای مثال فرض کنید بخش خرید شرکت مقداری مواد اولیه تهیّه می کند و اطلاعات موجودی کالا را در پایگاه داده خود وارد می کند این اطلاعات احتمالاً با اطلاعات بخش تولید در رابطه با موجودی کالا متفاوت است. رخ دادن چنین مسائلی در شرکت ها که بسیارند علاوه بر ایجاد تنش، توان مدیریت سازمان را کاهش می دهد. سیستم ERP با یک پایگاه داده مشترک از هزینه ورود چندباره داده ها می کاهد و اطلاعات واقعی را ارائه می دهد. مزیت دیگر سیستم های ERP وجود BEST PRACTICE (بهترین عملکرد)ها است ، امّا چگونه؟ ERP توسط شرکت هایی خاص عرضه می شود که با تحقیقات گسترده در شرکت های موفّق هر صنعت، بهترین شیوه های کاری آنها را انتخاب کرده و بر اساس آن شیوه های کاری موفّق کدهای نرم افزاری را می نویسند؛ برای مثال در حالت معمول در ایران بخش حقوق و دستمزد زیر مجموعه بخش حسابداری است ؛ امّا در شرکت های موفّق بخش حقوق و دستمزد زیر مجموعه منابع انسانی می باشد. بنابر این BEST PRACTICE در اینجا نشان می دهد که شیوه معمول در ایران با شیوه کاری شرکت های موفّق جهان تفاوت دارد. بنا براین وقتی یک شرکت کم بازده به پیاده سازی ERP اقدام کند باید عملکرد خود را با عملکرد بهترین های صنعتی که در آن حضور دارد یکسان کند واین موجب افزایش بازدهی شرکت، کاهش بوروکراسی (همانطور که در شرکت های موفّق وجود دارد)، هماهنگی با سیستم خرید مشتریان آن صنعت و … می شود. این دگردیسی از وضع پر پیچ و خم اداری فعلی به یک سیستم پر بازده تنش های فراوانی در سازمان ها به دنبال دارد و اغلب این تننش ها باعث شکست پروژه ERP می شود. وجود آمارهای 30% در موفیّت پروژه های ERP نشان دهنده اهمیّت مسائل انسانی در زمان پیاده سازی ERP دارد. وجود تجربه هایی در ایران مانند پیاده سازی ERP در ایران خودرو و ذوب آهن اصفهان تایید کننده این مسئله است.

تاریخچه ای از سیستم های ERP
سیرتکاملی نرم افزار ERP از یک سو متاثر از پیشرفت حاصل در سخت افزارها و نرم افزارهای کامپیوتری و از سوی دیگر متاثر از تحولات صورت گرفته در زمینه مدیریت سازمانها و محیط رقابتی حاکم بر آنهاست.
سالهای 1960 تا 1970 میلادی
این دوران، دوران تولّد اولین سیستم های برنامه ریزی منابع سازمان است. در اواخر این دهه شرکت IBM نرم افزار MRP1 را تولید کرد که هدف آن کنترل موجودی مواد بود. ضعف اصلی این نرم افزار و نرم افزارهای مشابه این بود که باید روی Main frame گران قیمتی مستقر می شد که در مراکز دانشگاهی یا نظامی وجود داشتند و این امر دلیلی شد برای کاهش استفاده از این سیستم ها در سازمان ها. در حال حاضر MRP یا برنامه ریزی منابع مواد یک بخش از سیستم جامع ERP بحساب می آید. اگر بخواهیم به اهمیّت تنظیم موجودی مواد پی ببریم همینقدر کافیست که بدانیم یک شرکت در صورتی ورشکست می شود که وجوه نقد کافی جهت پرداخت به طلبکاران نداشته باشد و این در حالی است که اکثریت وجوه نقد در شرکت های تولیدی با خرید مواد اولیه مورد نیاز به صورت موجودی مواد اولیه درمی آید. بنابراین با برنامه ریزی دقیق برای مواد اولیه شرکت تولیدی دیگر نیازی به نگهداری مواد اولیه بیش از اندازه ندارد و از این وجوه نقد می تواند پروژه های خود را تامین مالی کرده و یا بدهی های خود را بپردازد. 

منبع:برگرفته از http://erp2.wordpress.com/